Συγκλονίζει η αδερφή του δικού μας Ματθαίου:«Διανοήθηκαν να μου πουν για χρήματα και διορισμό»

Οι ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες έκαναν λόγο για δύο νεκρούς -μια γυναίκα και έναν πυροσβέστη- πολύ πριν η Πυροσβεστική Υπηρεσία αναρτήσει στην επίσημη ιστοσελίδα της την είδηση του θανάτου του «33χρονου Μ.Μ.». Περίπου μία ώρα αργότερα, η αδελφή του αρχιπυροσβέστη πληροφορούνταν «όχι από επίσημα χείλη, ούτε καν από τον διοικητή του» πως ο αδελφός της ήταν νεκρός. 

 

 

Πενήντα μέρες μετά το θάνατο του αδελφού της, κι ενώ η οικογένεια έχει κινηθεί δικαστικά, η Βασιλική Μάντζιου θυμάται τις στιγμές που δεν θα ήθελε ποτέ να είχε ζήσει και δηλώνει πως καλύτερα να είχε πεθάνει ο αδελφός της αβοήθητος στο δρόμο, γιατί δεν θα είχε να αντικρίσει στα μάτια όλους αυτούς που έφταιξαν.

 

«Είχα μάθει ότι υπάρχει νεκρός πυροσβέστης, το είχα διαβάσει. Δεν ήξερα ότι επρόκειτο για τον αδελφό μου. Οταν χτύπησε το κουδούνι του σπιτιού μου, δεν ήθελα να το πιστέψω ότι κάποιος με έψαχνε. Ηταν ένας φίλος συνάδελφος του αδελφού μου από άλλο πυροσβεστικό σταθμό, μια κοπελίτσα-ψυχολόγος της αστυνομίας, η οποία έκλαιγε χειρότερα από εμένα, κάνοντάς με να νιώθω τύψεις για το αν συμπεριφέρομαι καλά ή όχι, και ένας πνευμονολόγος, γιατρός της υπηρεσίας», περιγράφει.

 

«Γιατί ήρθαν σε εμένα και δεν πήγαν στην αρραβωνιαστικιά του αδελφού μου, που τον έψαχνε από τις 12 το βράδυ και της έλεγαν ψέματα πως ήταν σε συμβάν, ενώ εκείνος ήταν δεδομένα νεκρός στο νοσοκομείο εκείνη την ώρα;», ρωτά, αναζητώντας να μάθει γιατί καθυστέρησαν τόσο και δεν ενημέρωσαν τους γονείς τους ως όφειλαν, αλλά επέλεξαν να υποβάλουν εκείνη στη διαδικασία της αναγνώρισης.

«Γράφτηκε πως υπήρξε ψυχολογική υποστήριξη στην οικογένεια. Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Οταν πήγα στο νοσοκομείο, δεν ήταν εκεί καμία επίσημη στολή να με περιμένει. Ακόμη δεν έχω καταλάβει για ποιο λόγο μου επέβαλαν να το περάσω όλο αυτό μόνη μου; Τους εκλιπαρούσα να μην κάνω την αναγνώριση. Να πάει πρώτα κάποιος άλλος συγγενής, για να μου πει αν ο Μάνθος είναι απανθρακωμένος. Δεν ήξεραν να μου απαντήσουν καν αν ήταν, αλλά μου το απαγόρευσαν», μας λέει. Αντίθετα, εκείνη τη στιγμή στο νοσοκομείο τής δήλωσαν: «Η Πυροσβεστική σε έναν το λέει», λέγοντας εμμέσως πλην σαφώς πως έκαναν το χρέος τους ανακοινώνοντας στην ίδια το θάνατο του αδελφού της.

Η αδελφή του αρχιπυροσβέστη, μικρότερη σε ηλικία από εκείνον, υποχρεώθηκε να ανακοινώσει στους γονείς τους πως δεν θα έβλεπαν ξανά το άλλο τους παιδί. «Επειδή τους ζήτησα να μην το μάθουν οι γονείς μου μέσω των ΜΜΕ, λόγω προβλημάτων, υγείας, δέχτηκαν να με μεταφέρουν οδικώς στη Λάρισα για να τους ενημερώσω. Είδα τους γονείς μου να γερνάνε μέσα σε ένα λεπτό», περιγράφει.

 


«Η μητέρα μου στην κηδεία ούτε τη σημαία ήθελε, ούτε το καπέλο, ούτε τη στολή με τα οποία ο Μάνθος έφυγε. Ηθελε να του βάλει τα ρούχα του, γιατί για τη μάνα το παιδί δεν είναι η ιδιότητα που έχει. "Δεν υπάρχουν τιμές για τους ήρωες" -λέει- "η μεγαλύτερη τιμή είναι να είσαι όρθιος"», τονίζει.
«Την επομένη της κηδείας επικοινώνησαν ξανά μαζί μου από την Πυροσβεστική, για να μου πουν για κάποια χρήματα και για το δικαίωμα του διορισμού μου. Διανοήθηκαν να μου πουν τέτοιο πράγμα. Ο υποδιοικητής και διοικητής του αδελφού μου, οι οποίοι όφειλαν να μας ανακοινώσουν το θάνατο του Ματθαίου εμφανίστηκαν μπροστά μου στα σαράντα. Ο πρώτος μού είπε "Ξέρετε εγώ έπρεπε να σας ανακοινώσω το θάνατο, αλλά δεν μ' άφησε η ψυχολόγος"», συμπληρώνει.
«Με εξαίρεση το "ζευγάρι" του αδελφού μου, που ήρθε να εξαγοράσει τις τύψεις του, αλλά όταν τον ρώτησα γιατί τον παράτησε δεν είχε απαντήσεις, ουδείς εμφανίστηκε σε αυτή την οικογένεια. Και σας δηλώνω ότι το σπίτι ήταν άκαυτο, ο Ματθαίος δεν ήταν απανθρακωμένος, δεν παγιδεύτηκε στις φλόγες, δεν έγιναν φοβερές εκρήξεις, όπως έλεγαν, και δεν ήταν αδύνατο να τον φτάσουν», τονίζει.


Πενήντα δύο νεκρούς απαριθμεί το Πυροσβεστικό Σώμα από τον Αύγουστο του 1911 μέχρι σήμερα και η Πυροσβεστική, μας λέει, δεν έχει ούτε καν μηχανισμό ανακοίνωσης ενός θανάτου. «Εγώ ζω, κομματιασμένη, αλλά ζω. Ο αδελφός μου όμως όχι. Ποτέ δεν θα τον αφήσω. Με άφησε πίσω. Του έδωσα την υπόσχεση να τον δικαιώσω», δηλώνει. Και το εννοεί.

Α.Κ. ΜΩΡΟΥ 

πηγή: www.enet.gr